Domido

Parcours van een strijdende vrouwelijke samourai
Parcours d'unE samourai et plus du combattant…

(pour voir le français, voir ci-dessous)

Domido: parcours van een samouraiE en bovenal strijdende, 

Heb ik gedurende 12 jaar gewerkt in de sociale sector, als ergotherapeute in de geriatrie en palliatieve zorgen. Leon, Gabrielle, Leona, Jeanne, Albert, Jean, Louis, Mathieu, Thérèse, Suzanne, Pompom…en vele anderen heb ik begeleid tot het allerlaatste stukje hunner paden.

Ik heb er heel mijn hart…en mijn tijd in gestoken.

Dan, gedurende 12 jaar, ondertussen opgeleid tot beeldhouwster, heb ik het merendeel van mijn werken gemaakt…rond de dood.

Ik heb er mij met veel passie op gestort…en met veel tijd.

Vandaag herenig ik me, door middel van een “sociaal sculptuur” dat barst van het leven. Ik combineer het hart en de passie door middel van een nieuw creatief en sociaal project en…ik ben van plan er mijn tijd in te steken!

Ik heb zoals zovelen gedroomd van een betere wereld…sinds mijn eerste dag.

Gezien ik hem een dag gedroomd heb, zal hij zich realiseren.

Want op een dag hebt u mijn pad gekruist en maak ik u er deel van.

Het belangrijkste op dit eigenste moment, is dat hij ontkiemt in de geesten, dat hij een vorm aanneemt om zich op het aangekomen moment te kunnen materialiseren. Meer we er aan denken, des te sneller hij zich zal vormen.

Na een parcours als strijdster onder de naam Dominique, Domino.

Mijn dochters hebben een naam gevonden voor mijn email: NOMIDO.

Ze hebben me gezegd: “dat is juist, je doet alles omgekeerd.” En ik heb me die naam de mijne gemaakt! En, zonder het te beseffen, heb ik een naam gekozen die zei: NEEN! Die zei: “Gedaan met het parcours van de strijdster.” Dan, al wandelende op de weg naar Compostela, hebben andere voornamen me hernoemd met: DOMIDO. “Veel gemakkelijker (om te onthouden)”, zeiden ze!! Luchtig, zoals 3 kleine muzieknoten.

Alzodoende is het onder deze naam dat het project zal geboren worden, daar in deze naam alles al geschreven staat.

Dôme, I do: koepel, ik doe…

Ik wil een label lanceren, een kwaliteitslabel voor solidaire huisvesting.

Een vereniging creëren die alles in zijn werk stelt om er te geraken.

Wiens naam ik niet had kunnen verzinnen moest ik niet heel deze weg hebben afgelegd: de “domid’houses” of de verantwoordelijke en altruistische huizen. Huizen als pijlers voor de wijken.

Huizen gedeeld met(appartementen, studios of kamers), door mensen van verschillende horizonten: intergenerationeel en cultureel.

Huizen met een gemeenschappelijk project en de verplichting om iets bij te brengen aan de maatschappij of, op zijn minst, het te proberen!

Voor de hand liggende sleutelwoorden zullen zijn: creativiteit, vriendelijkheid, wederzijdse hulp, ecologie en het delen ván.

Een cep de vie, oftewel “wijnstok van het leven.”

Omdat het ontbreekt aan betaalbare woningen,

Omdat er een algemeen gemis voelbaar is.

Elk huis zal sterk zijn, daar solidair in haar midden.

Aan elk huis om het kiezen van haar familie en dat te doen…van harte.

Ze zal de verplichting krijgen haar schouders tijdelijk of definitief te zetten onder “een door het leven verzwakte koppeling.” Of het nu gaat om een precair eenoudergezin, een oud persoon, een gehandicapt persoon, een jonge werkloze, een persoon zonder familie, iemand aan het eind van zijn leven, een zwerver, iemand zonder papieren…

Aan elk huis om zijn levensproject te kiezen, om naar de wijk terug te keren daar elk huis een gemeenschappelijke gelijkvloers bezit waarop zijn project kan gerealiseerd worden. (schoolthuiswerk, collectieve tuin voor meditatie, zang, dans, kunstenaarsateliers, repair café, juridische- en administratieve diensten…zoveel projecten mogelijk naargelang de beschikbare creativiteit per huis geven kan!)

Domido

Een samourai, voormalig verontwaardigd op stap.

Huizen in heel het land!

Een ambitieus en niet makkelijk project…maar geen parcours van de strijders als dusdanig.

Een project dat ons allen kan dragen, met onze hoogtes en onze laagtes.

Aldus, indien er affiniteiten bestaan tussen jullie en mij om na te denken over dit collectief project, gelieve het mij te laten weten.

Ziedaar, heden ten dage beschik ik voor de eerste keer over een schrijven van deze droom.

En ik maak er u deel van.

Verlicht of niet, maar zoals Danielle me op een dag zei: “Gelukkig zijn de verlichten daar zij het licht binnen laten.”

Een mooie dag aan allen en iedereen.

Om te delen zonder matiging! 

Domido: Parcours d’unE samourai et plus du combattant,

Pendant  12 ans , j’ai fait du social, j’ai travaillé comme ergothérapeute en gériatrie et soins palliatifs. J’ai accompagné ….leon, Gabrielle, leona, jeanne, albert, jean, louis,mathieu, therese, suzanne, pompom ..et beaucoup d’autres jusqu’au bout de leur chemin.

J’y ai mis tout mon cœur et… mon temps.
Puis, pendant 12 ans , je me suis formée a la sculpture, j’ai réalisé la plupart de mes œuvres… autour de la mort.

J’y ai mis toute ma passion et… mon temps.
Aujourd’hui , je me réunifie, a travers une « sculpture sociale » bien vivante.
J’allie le cœur et la passion a travers un nouveau projet créatif et social et… je compte y mettre mon temps !

J’ai rêvé, comme bien d’autres, a un monde meilleur… depuis mon premier jour.
Parce qu’un jour je l’ai rêvé, il va se réaliser.
Parce qu’un jour , vous avez croisé mon chemin, je vous en fait part.
Le plus important dans l’instant, c’est qu’il germe dans les esprits, c’est qu’il prenne forme pour pouvoir le moment venu se matérialiser. Plus nous le penserons et plus vite il prendra forme.

Apres un parcours du combattant sous le nom de dominique, domino. Mes filles m’ont trouvé  un nom pour mon email : NOMIDO. Elles m’ont dit :  «c’est juste,  tu fais tout a l’envers ». Et, je me le suis approprié ce nom ! Et, sans m’en rendre compte , j’ai choisi un nom qui disait :  NON ! Qui disait : « fini le parcours du combattant ».  Puis , en marchant sur le chemin de compostelle, d’autres prénoms en marche m’ont renommée : DOMIDO.  « Plus facile  ( à retenir) »:  me disaient-ils !! léger, comme 3 petites notes de musique.
Alors c’est sous ce nom que va naître le projet car dans ce nom tout est déjà écrit.

Dôme, I do : maison, je fais…
Je veux lancer un label, un label de qualité pour du logement solidaire. Créer une association qui mette TOUT en œuvre pour y arriver.
Qui s’appellera, je n’aurais pu l’inventer si je n’avais fait tout ce chemin:
les  « domid’houses » ou les maisons responsables et altruistes.
Des maisons qui seront des piliers dans les quartiers.
Des maisons partagées ( en appart, flats ou chambres), par des gens d’horizons divers: intergénérationnel et culturel.
Des maisons avec un projet commun et l’obligation d’apporter un plus à la société ou, tout du moins, d’essayer !

Les maîtres-mots seront :créativité, convivialité, entraide, écologie et partage. CCEEP : un « cep de vie ».
Parce qu’il manque de logement ( à prix modérés),
Parce qu’il manque du lien.
Chaque maison sera forte en son sein car solidaire.
A chaque maison de choisir sa famille..de cœur.

Elle aura obligation d’ épauler un «  maillon fragilisé par la vie » temporairement ou définitivement. Que ce soit une famille mono-parentale en précarité, une personne âgée, une personne handicapée, un jeune sans travail, une personne sans famille, en fin de vie, un sdf, un sans-papier….
A chaque maison de choisir son projet de vie, tourner vers le quartier car chaque maison aura un rez de chaussée commun pour mettre en œuvre son projet. ( école des devoirs, potager collectif si jardin, méditation, chant, danse, atelier d’artistes, repair-café, juridique, administratif… autant de projets que de créativité possible par maison!)

Des maisons dans tout le pays !
Projet ambitieux et pas facile.. Mais pas un parcours du combattant pour autant.
Un projet qui peut nous porter tous, avec nos hauts et nos bas.
Alors , si affinités il y a entre vous et moi pour penser, voir porter cette belle œuvre collective, faites le moi savoir.
Voilà , je dépose aujourd’hui par écrit pour la première fois, ce rêve.
Et, je vous en fait part.
Illuminée ou pas, mais comme m’a dit un jour Danielle : «  Heureux les illuminés car ils laissent entrer la lumière »
Belle journée à tous et à toutes. 

A partager sans aucune modération!

Domido
UnE samourai, anciennement une indignée en marche.