Vernissage ZINNEMA

Een herinnering van de vernissage van 02/04/14: Academie Beeldende Kunsten Anderlecht in Zinnema.

Un souvenir du vernissage de 02/04/14: Académie

Arts Visuels Anderlecht au Zinnéma.

(le traducteur Néerlandais/Français est tombé dans les pommes: au secours!)

1. Studenten van acht opties beeldende kunsten stellen tentoon. (zie bijlage: inkijkexemplaar)  

2. Vier studenten vanuit het beeldhouwatelier: Yannis Chaviaras, Michel Heyvaert, Erik Smeyers en Antoinette Zijnen. (zie 4 bijlage)

3. Zowel leraars als directeur zetten een stap uit hun comfortzone: 'werken met beeld' door zich aan  het schrijven te wagen. De teksten zijn bewust anoniem. Waar staat ‘wordt vervolgd’, schreef telkens een andere leraar een stukje.

Dit vervolgverhaal van zienswijzen en invalshoeken werd tijdens de vernissage gebracht door leerlingen uit de WOORD-klas van Miet Braem (Muziekacademie, Anderlecht).  (zie bijlage collega’s BK)

4. Begeleidende tekst vernissage van de Beeldende Kunsten. (zie bijlage: zinnemaBK12febr)

Made in academie Anderlecht

We willen weten wat er gebeurt in de wereld, we willen contact houden met vrienden via Facebook, we willen tijd en ruimte investeren om toch wat meer diepgang te geven aan ons leven dan een 'vind ik leuk' af en toe.

vervolg:

Daarom noemen we onze honden Pomme de Paris , symbool dat we onze appel net als Paris de Griekse held onze oogappel willen schenken en richten op de zinnelijke schoonheid van deze wereld. En daarom noemen we onze andere hond Asar Kairos, naar het fabriek Artistiek dat onze Academie is en Kairos in het modern Grieks ( oh lijdend volk) betekent het tijd, maar in de Griekse filosofie staat het voor: het schone , het ware en het goede doen, als de constellatie van omstandigheden, mensen en waarom ook niet de sterren juist staan.

Daarom wees, wijs de liefde de juiste weg via schoonheid, waarheid en goedheid.

Maar vergeet vooral niet: "Kijk ik ga voorbij, je moet vergeten wie ik was en wat ik zei en weten dat de hondjes blijven spelen op het gras." ( L. Nolens)

vervolg:

Je bent te laat! Je bent verschrikkelijk te laat!

Geen getreuzel,vermoeide minnaar.

Herstel je vleugels balancerend op de rand van de snede.

Waak wakker over het uitgelezen moment.

Scherp onderscheidend.

Doorslaggevend.

Her inner.

Grijp!

Hou vast.

Nulpunt van kwadratische functie.

Verdicht.

Concentreer.

Bal. De hyperbolische daad.

RAAK!

Moeder Mnemosyme? (godin van de herinnering) Was het raak?

vervolg:

Wat is belangrijker, schoonheid of doeltreffendheid?

Deze vraag moet de virtuose spits zich hebben gesteld toen hij na enkele goede passeerbewegingen, een prachtige solo en een mooi strak schot naast schoot. Teleurstelling was van zijn gezicht te lezen, maar toch ook tevredenheid over de schoonheid van zijn bewegingen. Zijn coach daarentegen was in het geheel niet gecharmeerd van de esthetische manoeuvres die op niets waren uitgelopen. Van alle scheldwoorden die de Nederlandse taal rijk is, koos hij een van de vernietigendste: 'Kunstenaar!' schalde het door het stadion.

vervolg:

Nog nooit klonken de verwijten zo hard. De verwarring is nergens zo duidelijk. Al wat denkbaar is zal al wel door ons zijn bedacht.

Het zal wel overgaan.

vervolg:

gehamer, getik, gepiep, gepeins

een roep, een vloek

gegrijns

zweet, kou, een lach, een traan

stof waait op

stilte gedaan

geur van metaal en natte klei

handen met kloven

tja, dat hoort erbij

kijk is hier – en --- kijk is daar,

wat zie je…

ik zie niets, raar

daarna

het snokt, het wringt, het knarst

tot het bijna barst

twijfel, een slag, een klop

oei, ‘t valt om

STOP !

dan

gesjouw, geveeg

ruimte leeg

spatten verf, gezwoeg

nooit  genoeg

maar

belooft: in stil en blij

rijst het werk

en zet zich vrij

naar  een  ieder  zoals  ‘t ie  is

losgemaakt van elke angst, geluk of verdriet

zingt het beeld

zijn onafhankelijk geworden lied

vervolg:

'I feel that my head goes down'

Het gaat over de geur van -vers afgereden - gras

Die tot diep in je hersenpan is doorgedrongen,

Die er als het ware nooit meer zal uitgaan,

Die zich ondertussen verbonden heeft met je dieperliggende regionen…

Of: hoe het vallen (tijdens het spel(-en)) met je neus in het gras,

een voedingsbodem wordt voor menig mystiek ervaren (een geconcentreerd waarnemen…).

vervolg:

Er was eens een bol klei die heel graag een kopje wou worden. Appelsap of water of thee te mogen ontvangen leek hem het mooiste wat er kon zijn. Hij bekeek zichzelf. Hij vond zich wel erg mooi, vooral zijn gladde buik, maar op een kopje leek hij in de verste verte niet.

Als hij een kopje wou worden, moest hij iets doen, zoveel was zeker. Hij ging heel stilletjes zitten en probeerde gewaar te worden hoe hij in elkaar zat, hoe alles rondom hem in elkaar zat en hoe hij daarbij hoorde. Dat duurde heel lang, want hij was al heel lang een bol klei, en hij had daar nooit veel bij stilgestaan. Toen trok hij zich bij het inademen zoveel mogelijk in en probeerde dat zo lang mogelijk vol te houden. Was het niet alsof de klei boven in het midden een beetje naar beneden kwam? Hij probeerde het opnieuw en warempel, het was zo. Hij was nu vol moed en werkte dag na dag. Weken later was er een grote opening in het midden.

Hij was heel erg blij, want nu kon hij al water of thee of appelsap ontvangen. “Maar” bedacht hij “als ik iets ontvang moet ik er ook zorg kunnen voor dragen”. Hij bezag zijn onderkant die nog altijd bol was. Als men nu langs de wand water in hem zou gieten zou hij meteen omvallen en loopt het water gelijk weer weg.

Ook nu weer ging hij stilletjes zitten.

Toen sprong hij omhoog en liet zich op zijn … onderkant vallen. Ai, wat deed dat pijn. Hoe hoger hij sprong hoe meer pijn het deed, maar ook hoe vlakker het vanonder werd. Daarom ging hij telkens zo goed hoog en verbeet dapper de pijn.

Toen hij voelde dat de wind hem niet meer kon doen bewegen rustte hij een paar dagen en zat stilletjes te genieten. Daarna keek hij van beneden langs zijn buik naar omhoog. Er waren toch nog wat problemen. De wand was niet erg hoog en doordat hij zijn buik nogal ongelijk had ingetrokken was de wand op sommige plaatsen erg dun. Ook van het vallen waren er wat barsten in gekomen. Als daar hete thee (oeioeioei) tegenkwam of koude ijsblokjes van bij het appelsap (brr) dan zou er rap een gat in komen en liep er weer heel wat weg.

Hij zette zich dus weer aan het werk maar nu in de omgekeerde zin. Met het uitademen duwde hij de klei naar omhoog en stuurde hem waar het nodig was. Het duurde maanden want het was zeer fijn werk. Toen was hij een kopje en het was zo blij dat het begon te dansen en rond zichzelf te draaien. De wrijving van de wind schuurde de buitenkant mooi glad.

Toen het uitgedanst was liet het zich stevig hard worden in de zon.

Daar heb ik het toen gevonden. Weet je wat ik er nu bijzonder aan vind? Dat ik het, zelfs als er niets in is, nooit meer als een leeg kopje kan zien. Want waar het zogezegd leeg is, is zijn ideaal en zijn altijd aanwezige bereidheid om zich vol te laten lopen en er zorg voor te dragen.

vervolg:

Uiteraard heb ik de verschillende wordingstadia van deze tekst-aantekeningen neergekrabbeld in notitieboekjes of op losse blaadjes, overgeschreven citaten, ideeën, enz- en overdadig gebruik gemaakt van indelingen: a'tjes, kleine beetjes, Romeinse I, ten derde, tweede deel. Toen het er vervolgens om ging al die elementen samen te voegen(en ze moesten nu eenmaal worden samengevoegd zodat dit 'artikel' eindelijk niet langer alleen een vaag project zou zijn dat keer op keer werd uitgesteld naar een minder jachtige toekomst, bleek al snel dat het me nooit zou lukken er een lopend verhaal van te maken. Het is in zekere zin alsof de beelden en ideeën die bij mij waren opgekomen -hoe kleurrijk en veelbelovend ze me aanvankelijk ook leken -, elk afzonderlijk of zelfs twee aan twee tegenover mekaar -zich van meet af aan in de imaginaire ruimte van mijn nog niet volgeschreven blaadjes hadden opgesteld als pionnen (of kruisjes) die door een middelmatige boter-kaas-en eierenspeler lukraak op zijn ruitjespatroon waren gezet zonder dat hij ooit drie op een rij had weten te krijgen.

vervolg:

Wat hou ik van haar, met haar vloeiende beweging in haar houding, haar elegante handen als bij een Van Eyck, haar mysterieuze blik van "La Gioconda'', de wereld aan haar voeten, de Mont Saint-Victoire achter haar schouders, het bladgoud verwerkt in het bijzettafeltje met een fles Barollo erop, het glas in de ene hand, net tot aan de onderlip gebracht, zacht vloeit het alizarine rode over in het diep roze van haar lippen.

Er wordt afgehamerd op 9,1 miljoen € of 12 miljoen dollar. Daar gaat zij voorgoed de kluis in bij haar nieuwe eigenaar.

"Liefde" zei de schilder, "Liefde, is als kleur, je kunt er alle richtingen mee uit."

vervolg:

Beeldend kunstenaars geven beeld. In de grafische vormgeving bestaat er een type-tekst die gebruikt wordt om een beeld te geven van hoe een lettertype er uit ziet.:

Tekst als beeld:

---------

font-naam: Georgia

corpsgrootte: 12 punt

interlinie: 14,2 punt

font-stijl: regular

font-kleur: zwart

uitlijning: links

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.

vervolg:

Ronddwalend door variabele werelden

van gloeiende vlekken met hels metaal geschreeuw

verder naar de kilste plekken onder dekens van stof

kan me moeilijk concentreren, raak steeds de weg weer kwijt

gelukkig heb ik jou om me de weg te wijzen

ik weet dat jij telkens op me wacht

met jouw perfecte glimlach, jouw wit tennis pak

godin van de chemie, queen van de reproductie

                                                                                                                                    

vervolg:

"Sometime ideas, like men, jump up and say hello. They introduce themselves, these ideas, with words. Are they words? These ideas speak so strangely.”

"All that we see in this world is based on someone's ideas. Some ideas are destructive, some are constructive. Some ideas can arrive in the form of a dream. I can say it again: some ideas arrive in the form of a dream."

 Inkijkexemplaar

Welkom !

Deel 1 van de dubbelexpo van de academie beeldende kunsten anderlecht: Made in academie anderlecht - remake/remix van 2/04/14 tot 29/04/14 in Zinnema - wordt gebracht door acht opties Beeldende kunsten :

Yann Sarmad Jabard, Vrije Grafiek

Titel werk: ‘Witness’ (drieluik)

Techniek: grafiek: intaglio print

Materiaal: etspapier, etsinkt

Omschrijving:

Witness

Getekend door verleden en heden wordt de mensheid geconfronteerd met een groeiend gebrek aan vrijheid. Vrijheid van meningsuiting, bewegingsvrijheid en geheugen.

Getekende lijnen kunnen, net zoals het neerschrijven van woorden, ook lichaam en de geest inwikkelen en vangen.

Etienne Van Cappellen, Tekenkunst

Titel werk: ‘FRAGILE’

Techniek: Gemengde techniek, papier op hout

Materiaal: o.a. kleurpotlood, olieverf, houtskool

Omschrijving:

Mijn parcours.

Ik verkies een relatief klein formaat: is intiemer.

In reeksen werken en zoeken naar andere nuances vind ik zeer boeiend.

Ik wens geen mooi flatterend beeldje maar wel het oproepen van een imaginaire wereld door middel van plastische middelen .

Beginnend met een lineair getekend naaktmodel  - meestal te flatterend - ga ik verder met het wegschilderen, vervagen en laten verdwijnen van de meeste herkenbare en storende elementen.

Het zoeken van de juiste kleur, lijn, korrel, vorm, bladschikking, materie, textuur, enz. benader ik bijna abstract.

Daarna bundel ik het terug samen door een ruwe contour in houtskool, om de  kwetsbaarheid te benadrukken en te beschermen, en zo, in mijn werkelijkheid  op te bouwen tot een fragiel beeld.

Martine De Bondt, Schilderkunst

Titel werk: ‘Ogenblik’

Techniek: schilderen, olieverf

Materiaal: Olieverf op karton

Omschrijving:

Wat ik gedaan heb is mijn ogen, mijn blik gebruikt op een moment, opgeslagen

en op een ander moment vanuit mijn hoofd een eigen beeld neergezet.

Peter Tuyaerts, Schilderkunst

Titel werk: ‘VAL D’ ORCIA’

Techniek: olieverf op geprepareerd doek

Omschrijving:

Het schilderij in olieverf stelt een landschap in Toscane voor, in de lente.

Dit staat op zijn beurt symbool voor een persoonlijke herbronning in mijn schildersbestaan.

Groepswerk, Keramiek

Titel werk: ‘zonder titel’

Techniek: assemblage/montage

Materiaal: gietklei met glazuur, gietklei met engobe

Omschrijving:

Tekst bij het hele groepswerk van “Koninklijk Wolvenbos”:

wat blijft als de oude wereld vergaat?

een scherf. allicht. zelfs meerdere. van een pot of van een beeld in gebakken klei.

en daarmee kan heel die vergankelijke wereld opnieuw gereconstrueerd worden.

is dat niet prachtig?

nog prachtiger zullen de composities zijn,

samengesteld uit talloze scherven,

tot weer andere geraffineerde zelfbedachte vindingrijke stukken

waardoorheen het elan van die nieuwe wereld dan bruist.

wie zomaar pot zegt tegen een pot

weet niet dat het aldoor autonoom veranderlijke

wervelende, swingende, spitante leven zelf

daarin vertolkt zit.

Siska Vermeylen, Vrije Grafiek

Titel werk: ‘untitled’

Techniek: zeefdruk

Materiaal: textiel en zeefdrukinkt

Omschrijving:

Het uitgangspunt was: portretten maken van mensen in ontspanning, een blik vastleggen die rust uitstraalt. Doordat de persoon, het model, in een bad ligt, wordt ze gewichtloos en lijkt ze te zweven. In bad voelen mensen zich geborgen en veilig. Het bad is een cocon.

Erik Smeyers, Beeldhouwkunst

Titel werk: ‘MadaM / Schaduw van MadaM’

Techniek: opbouwtechniek en kappen

Materiaal: leisteen en Franse steen

Omschrijving:

Make

Het beeld in Franse kalksteen ontstond naar een ontwerp in terracotta. Onder zijdelingse belichting werd hiervan een ‘schaduwbeeld’ bekomen.

Remake

De contour van deze schaduw diende om met behulp van verschillende dunne leisteenplaten een beeld op te bouwen dat bij zijdelingse belichting  de schaduw van het beeld in Franse steen oplevert.

Michel Heyvaert, Beeldhouwkunst

Titel werk: “ontstaan in de ruimte” “arise in the space”

Techniek: opbouwtechniek + projectie van de wordingsstadia.

Materiaal: was met kleurstof en glazen stolp + beamer

Omschrijving:

Rode lijn in mijn werken:” het onvermijdelijke”.

Het werk “zelfportret”, het visualiseren naar de dood toe.

Serge Verpaelst, Toegepaste Grafiek

Titel werk: ‘The rebirth of Anarchy and the big sleep.’

Techniek: schilderen

Materiaal: acrylverf op doek

Omschrijving:

“The rebirth of Anarchy and the big sleep” is een werk ontstaan uit een werkproces dat begon met een collage van verschillende krantenfoto’s samengevoegd tot een nieuw geheel, dat daarna ingescand geweest is en bewerkt met photoshop. Deze bewerking in photoshop heeft bijgedragen tot de naam van het werk. De kleuren van de oorspronkelijke collage zijn door de photoshopmangel gehaald, overgesatureerd, en daarna gekopieerd en als achtergrond gebruikt in hetzelfde werk, weliswaar afgezwakt en overbelicht. Dat heeft op zijn beurt dan weer tot een soort van vrolijke, anarchistisch-chaotische kleurboel geleidt, vandaar de “hergeboorte van de anarchie” in de titel. The big sleep is erin geslopen als referentie naar een film met Humphrey Bogart (een knipoog naar de woordspeling “Zinnema”). Er wordt gesuggereerd dat er wel eens méér aan de hand zou kunnen zijn, de spanningsboog tussen de twee rare wezens op het doek wordt meer onderlijnd en het vreemde aspect van beide “gedrochten” (een man met een varkenskop en een beret wordt geflankeerd door een uiterlijk rustig heerschap die echter wel “hol” vanbinnen blijkt te zijn aangezien een vreemd klein mannetje uit zijn nek te voorschijn komt, daar waar men het hoofd verwacht van dit personage – een verwijzing naar het lege bestaan van veel mensen die hun dagen vullen met zinloos tv-kijken en andere “brood en spelen”) krijgt een eigen verhaal.

Zoals al duidelijk naar voor gebracht in de tekst, is het uiteindelijke werk gemixt, herwerkt, afgebroken en weer opgebouwd in telkens verschillende media, van analoog tot digitaal, om uiteindelijk weer tot een analoog schilderij herleid te worden. Een duidelijker verwijzing naar het thema van de tentoonstelling is moeilijk te vinden.

Leslie Weyns, Toegepaste Grafiek

Titel werk: ‘Heartcore Delfts blauw’

Techniek: vectoriële tekening

Materiaal: print op plaat

Omschrijving:

Delfsblauw in een hedendaags jasje.

Petrus Janssens, Toegepaste Grafiek

Titel werk: ‘snapshot’

Techniek: illustratie vanuit een digitale foto

Materiaal: print op digitaal papier

Omschrijving:

Tijdens een tentoonstelling gemaakte momentopname van een bezoekster.

Antoinette Zijnen, Beeldhouwkunst

Titel werk: ‘Reflectie’

Techniek: Sculpturen: Opbouwen – mouleren – afgieten. Fotosliding van portretten (in kunsthars) in de natuur.

Materiaal: Portretten: brons, Sokkels: metaal             

Omschrijving:

Zonder haren, zonder streken,

reflecteert de natuur de transparante wezenlijkheid.

Koen Cobbaert, Fotokunst

Titel werk: ‘meisjes’ (merk op dat de titel zonder hoofdletter wordt geschreven)

Techniek: fotografie

Materiaal: barietprint

Omschrijving:

Een serie portretten zonder franjes. In het kader van Les Rencontres d' Arles fotografeerde Koen Cobbaert meisjes net voor of aan het begin van hun puberteit. Hij wachtte aan de voet van het amfitheater op voorbij wandelende toeristen in het gezelschap van hun tienerdochter. En het zal u niet verbazen, maar 'Mag ik uw dochter fotograferen?', is voor een man in deze tijden geen succesvolle openingszin. Of wat had u gedacht? 

Yannis Chaviaras, Beeldhouwkunst

Titel werk: ‘Pyramid’

Techniek: plooitechniek - constructie  - assemblage

Materiaal:  witte plastieken platen, FLUO lampen, lichteffectengenerator

Omschrijving:

‘Pyramid’ is een model (prototype) van de reeks ‘Polyhedron’. De vorm is een eigen ontwerp gemaakt uit industrieel plastiek met plooitechniek. In de lichtsculptuur zelf zijn er acht extrafijne fluo lampen die aan en uit gaan volgens een patroon en de binnenkant verlichten. Dit lichteffect zou de toeschouwer moeten lokken om in het object te kijken wat zorgt voor een optische illusie en een caleidoscopisch schouwspel, een ’remix - remake’ van de werkelijkheid.

Jan Locus, Interactieve Mediakunst (audio- en videokunst)

Titel werk: ‘Garbage City’

Techniek: video, audio

Omschrijving:

Garbage City

De zaballien zijn koptische christenen die al meer dan 70 jaar instaan voor het ophalen, sorteren en recycleren van huishoudelijke afval van Cairo. De grootste vestiging van de zaballien is Moqattam, meer bekend als 'garbage city'.

Hun familiale micro-ondernemingen hebben een van de meest efficiënte recycleersystemen ter wereld gecreeërd. Ze recycleren tot 80% van het afval die ze ophalen terwijl westerse firma's maar tot 20 à 25 % kunnen recycleren.

De werk en leefomstandigheden zijn echter slecht, vooral omdat de zaballien leven en werken tussen het afval, zonder de minste aandacht voor veiligheid en gezondheid.

Garbage City, 2013, HD, color, sound, 1

Op 2 april opent in Zinnema ‘Made in academie Anderlecht’, een tentoonstelling waarin een aantal studenten hun visie op remake/remix geven. Deze expo is de eerste van een dubbeltentoonstelling van de Academie voor Beeldende Kunsten, Anderlecht. GO! Eerst krijgen acht opties Beeldende Kunsten een platform, in mei volgen zeven opties Kunstambachten. Alle deelnemende studenten behoren tot verscheidene generaties en culturen én vertolken het thema op een eigenwijze manier.

De veelzijdigheid van de Academie voor Beeldende Kunsten van Anderlecht is ‘fenomenaal'. In verschillende disciplines worden nu eens de weidsheid, dan weer de limieten van het blikveld opgezocht en aangegeven. Studenten verkennen in hun werk de raakvlakken tussen verleden en heden. Zij delven in eigen individuele micro-histories en verwerpen de mogelijkheid om de geschiedenis op een enkelvoudige, autoritaire manier voor te stellen. Veelal zijn de beelden het resultaat van een uitgebreid onderzoek, verder dan nalatenschap, meer dan persoonlijk memorandum.

De ervaring in de kunstpraktijk van de academie leert dat de wisselwerking tussen omgeving en individu een belangrijk facet is bij het tot stand komen van beelden.

De academie voor Beeldende Kunsten van Anderlecht doorbreekt als coöperatief model elk dominant denkkader en maakt ieders zoektocht avontuurlijk en innovatief. Ze verenigt kunstenaars met een hybride beeldpraktijk en een flinke scheut creatief denken. Ze herbergt kunstenaars die de stutten onder vastgeroeste visies wegschoppen en het klassieke ombuigen naar het huidige. De aanstekelijke creativiteit zet elkeen aan om uit zijn reservoir van mogelijkheden te putten en andere toekomsten te leveren.

De genese van beelden behelst een voortdurende dialectiek en metafysica van individu en omgeving, van handen en kijken, voelen en meten, verleden en heden. De pendelbeweging van visuele reflectie en rationele toetsing, van intuïtie en verstand, van onbewust en inzicht, van bewaakt moment en durven loslaten, die beweging, precies in en door die beweging – in een continuüm van complementariteit – kiest eenieder waar het beeld raakt.

Sta stil en adem kunst.

Tentoonstellen biedt studenten de noodzakelijke mogelijkheid om afstand te nemen. Tentoonstellen vormt een sleutel om een aantal inhoudelijke aspecten te vatten. Pas wanneer je als bezoeker aangetrokken wordt tot de beelden, dringt door: álles zit verstrikt en verlost in de beelden. Jij, ik, de perfecte ‘remake’, het ‘verklote’ origineel…

De beelden plaatsen de synergie in een ruimere artistieke context. Zodoende zelfs dat zij een interessant gereedschap zijn bij het denken over artistieke conceptie.

Made in academie Anderlecht maakt duidelijk dat het beeld, ook vandaag - in een wereld van hoge technologie en digitalisering - nog steeds een ideaal communicatiemiddel is. Het beeld zorgt voor het uitwisselen van betekenissen. Het beeld maakt ‘iets’ gemeenschappelijk: datgene wat wordt gecommuniceerd.

De teksten van de leraars van de Beeldende Kunsten doen dromen: Dit vervolgverhaal van zienswijzen en invalshoeken wordt tijdens de vernissage gebracht door studenten uit de WOORD-klas van Miet Braem (Muziekacademie, Anderlecht).